Ben hep sevdim seni.
İki gözüm önüme aksın, hep sevdim.
Evet, biliyorum, hatırlatmana gerek yok:
Pembe panjurlu bir ev açamadım sana
Hattâ, bir gecekondu bile kuramadım.
Demek inkâr ediyorsun yaşananları,
Demek 'Hiç söylemedim' diyorsun beni sevdiğini...
Hadi diyelim ki,ben bi yalancıyım;
Diyelim ki,düzenbazın biriyim ben.
O halde gel,
Gel bir de oturduğumuz ağaç diplerine soralım.
Gözlerimde yaş mı kaldı sanırsın?
Ağlaya ağlaya bitti ardında.
Sen duygularımı iyi tanırsın,
Ölmemeye yemin etti ardından
Yaşanan günleri bir hiçe sayıp,
Sevenlerin yolu ayrıldığında
Koca dünya gönüllere dar gelir.
Hayattaki hiç bir şeye benzemez;
Ayrılıklar ölümden de zor gelir.
Biri gider,biri kalır;ağlanır.
Ağlamaktan vakit mi buldum gülmeye?
Günahsız gözlerim bir pınar oldu.
Daha gençliğimi yaşayamadan
İlkbaharım bitti, sonbahar oldu.
Acımasız geçti zaman denilen,
Dönersen ıslık çal!
Apar topar koşarım pencereye.
Hemen şu karşı kaldırımda, direğin dibinde ol.
Başında İsa'nın hâlesi,
Ellerinde istikbalimin meşâlesi olsun.
Sanki ilk gün gibi, bugün de aynı;
Aşkın yüreğimde tek eser hâlâ.
Sen ağırca bir yük, ben baki kağnı...
Taşımak hem güzel, hem keder hâlâ.
Sana her yazışta, "Bu son!" diyordum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!