Kucağıma oturmuş dolayıp kollarını,
Dudağımdan göğsüme kendini dolduruyor..
İnledikçe harlıyor içimdeki yangını,
Çekerek saçlarımdan bana kalem soruyor..
Titreyen ellerimle kalemimi ararken,
Gül yüzünden bir lahza gözümü ayırmazken,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…