Bağ Şiiri - Önder Karaçay

Aksadığım günden beri yüreğimde
İnsafına kalmışlığın
İncelmiş bir urganı gibiyim

Baktın düğüm çözülmüyor
O zaman kesersin urganı
İnceldiği yerden

Nereye gidersem gideyim,
Senden uzaklaşamıyorum ki

Geldiğin yeri unutmazsan,
Gideceğin hiçbir yolda kaybolmazsın

Sığamadım şehirler gibi,
Şiirlere kendimi

Ulaşınca herkes herkesi sevebilir,
Ben ulaşamadığımda da sevdim seni

Layık olduğumuz için
Sevdamız bırakmıyor bizi

Geçmiş hatırlanmadığı için
Tekrarlanır

Aklıma mıhladım adını
İlhamımın kadını

İnsan kırıldığında ve kandırıldığında,
Değişir

Yalnızlık ruhumuzda,
Ağlayan bir masaldı

Hüzün artık
Omzumuzda

Her yürek bir yangınla kavrulur,
O yüreğe bir su serpen olmazsa

Aynı karanlık üzerimizi örtse de,
Herkesin gecesi farklı

Yolun sonu,
İlk adımda gözükmez

Her ağladığımda,
Gözyaşlarım sanki ateşe düştü,
Hiçbir su söndüremedi

Gözlerinde cam kırıkları,
Dizlerinde zincir izleri
Gözden düşen paramparça

Önder Karaçay