Çocukluğumuz,
gözlerimizin önünde bir sis bulutu gibi kayboldu.
Ne anıları bir daha geri geldi
ne de yerini dolduran bir şey oldu.
Talibim
Arzın bütün güzelliklerine
Meşru sevdaların cilvesine
Tabiatın meçhul görkemine
Uçan kuşların nağmesine
Umut diyorum üstadım.
Parke duvarları arasında açan bir karanfil çiçeği.
Uzakları yakınlaştıran, en olunmazları olduran
varoluş ereği,
Saklı dehlizlerden
kurtuluş meleği.
Başlamanın vaktidir şimdi
Yeni bir çığır açmanın
Ziyan edilmiş değerlerin
Ait olduğu yere vermenin
Zamana ve mekana yenilmeden ilerlemenin
Naif duygularla beslediğimiz sevdayı
Mısralar dökülüyor dilimden
Sesler duymaktayım ötelerden
İçimde nağmeler yankılanıyor
Şarkı söylemek istiyorum
Kederin tuzağında,şiirle içimi dökmek stiyorum
Elbet bir gün gireceğiz o yola
Bir şehir keşfedeceğiz yüreğimizle
Yaradanın kelamına ram olmuş;
Sadasına şefkatle, nidasına hasretle bakan bir şehir.
Sonra yine baştan başlayacağız
Fraktallar oluşturacağız inancımızla
Mecalim kalmadı zulüm duymaya
Bir güneşe döndüm bir de semaya
Baktım ,düşündüm izah edemedim
Karşımdaki halis yekvücut aynaya.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!