Cevapsız kalan sorular kadar tedirgin edici Sessiz kalan şimşekler.. Elindeki şişede ne kadar hayat kaldı? bu ne biçim meyhane? Benim ilham peri rakıdır sadece.. Bir zaman önce çok özgürmüşüz ve bir zaman önce çok çocuk.. kulaklarımı tıkadığımda gerçekten ben oluyorum kendi dünyama çekilip günlerce gülüyorum. Yüzündeki masumiyet, içindeki pislik tadını kaçırdı güneşin doğmuyor her sabah yeniden. Utangaç bir huzur, sadece gözleri ağlak çocuklara ait.. Gözlük camlarıma düşen her damlaya sevinip uçsuz bucaksız bir okyanusta yüzer gibi ilerledim her gece gözümü kırpmadan..
Duygularınız sevişmek isterlerse onlara izin verin
Unutulmaz denilenler bile unutuldu, ufku görülmez bir denizde kayboldu..
Kayıt Tarihi : 1.11.2015 03:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!