İlham Aldım Şiiri - Adem Kaleli

Buram buram sevgi yeli sarmış bedenimi
Ayazında üşüyor içi boş ve bir o kadar dolu yüreğim
Bir seni bırakmam birde gece hayal kurduğum sedefi
Her düşe dalışımda doluyor gözlerim

Kalsam bile seni severken bi kemik bi deri
Sönsede gözümün içindeki ebedi feri
Silüetinle umarsızca hayal kursam bile
Seni görmeye değmez mi ki?

Eminim değer sana bunca emek bunca çaba
Her geçen gün kapılıyorum sana biraz daha
Gönlüm cahil bi müptela, mantığım kayıp
Seni sevmek bana yetmez mi ki?

Eli ayağı dolanır ya insanın hani
İçinde fırtına kopar, diyemez dilindekileri
Ruhum kefede bedenimden ağır
Var mıymış öyle mısra, anlatmaya kalbimdekini

Konuşmak zor olsada engel tanır mı hülyalar
Her gece ölüpte tekrar uyanmalar
Bitmek üzereyim sönüyorum çaresiz
Dilimden kağıda kifayetsiz mısralar

Her zerrem titrer, alıyorsun beni benden
Aklımdan geçenleri anlatmak istemiştim sana
Karşıma çıkan sen ki aklımdan noksan eden
Yaşamadan anlatsam kaç para ederdi ki?

Kendimi umutlarıma teslim ediyorum yeniden
Zaman, algımı takip ediyor geriden
Olan olmuşsa ne gelir ki elden
İlham aldım ben bendeki senden...