sevgili dudağını ballandıran
incir dalına uzanan elim
ilk burda öptü cennetlik narı
ve yirmidört saatin
kendini sonsuz kere
döne döne yediğini
ilk burda öğrendi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Çobuk biten bitmesi hiç istenilmeyen anlarda bitiyor gelinmesi istenilen anlarda gelip gidiyor.Ve insan yine ustura sırtlarında tek ayak öylece kalakalıyor.Hele gidenin ardından bakmak ardında kalmak sevgilinin !İşte o an tüm aşklar sürdün yiyor makamında, tüm ceninler
vurgun yiyor ana karanlık öylece omuzlayıp seni götürüyor bilmediğin kuytulara.İki ellerin yana düşmüş gözlerinde iki damla yaş kimse duymuyor kimse bilmiyor seni.Bir tek gece onunda gözleri kör ve dili lâl...ve acımasızca toprak atıyorlar soluğunda çırpınan sevdaya...sevgilerimle değerli dost...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta