İlgilisine Şiiri - Ahmet Emer

Hey, size diyorum size:
Öylesine burnunuzu soktunuz ki her şeyimize, her yerimize...
Ne sevmeye zamanımız, ne aşık olanımız oluyor!

Bize yazık değil mi?
Öyle kararttınız ki günlerimizi.
Ne güneş doğuyor, ne gülenimiz bulunuyor!

Ne işiniz var gece yatağımda, düşümde, gündüz hayalimde, usumda?
Ne işiniz var ekmeğimde aşımda, içtiğim suda?
Soluduğumuz havada ne işiniz var?

Sizi oraya biz getirmişsek,
Orada şimdilik durun demişsek!
Doğru durun duracaksanız! ..

Benden gayrısı daha beter, şükret diyorsanız;
Ona da mecal bırakmadınız,
Yazık değil mi bize?

Bırakın aşık olabilsin insanlar.
İnsanlık, dostluk, kardeşlik sevgiyle başlar.
Bırakın da sevelim unutmadan sevgiyi.

Hem, neden sizler de sevmiyorsunuz bizi?
Bir elin parmakları kadarını, değil yalnızca kendinizi!
Tüm halkı, tüm insanları, toprağı, yaprağı, çiçeği, böceği, kurdu, kuşu...

Karası, sarısı, beyazı, müslümanı, gavuru, dinsiziyle...
Alevi, sünni, zaza, kürt, yörük, çerkez, lazıyla...
Yaşlısı, genci, çocuğuyla, tüm insanları siz de seviniz.

Aşık olanınız var mı içinizde?
Değil paraya, mala, çıkara ! .
İnsana aşık olanınız var mı?

O yürek var mı sizlerde mangal gibi? ! .
Öyleyse yaşayalım bırakın bizi!
Bizler yaşatalım, bu duyguyu ölmeden.

Hey, size söyledim size!
Sevgiden, dostluktan anlayana!
Sevgiden öte yok yüce değer.

İzmir, 13.10.2006; 02:06