Ilgaz Şiiri - Erdoğan Ergin

Mevsimin ilk karı Ilgaz’a düşer
Benim şehrimin yanı başında
Dumanlı dumanlı görünür uzaktan
Tane tane düşer daha çimler kurumadan
Ceylanlar suya konmadan
Boz ayılar kovanlara sarmadan
Kızılca çamlarını seyrederken daha
Yağar incecikten dağın başına

Kıvrıla kıvrıla çıkılır Ilgaz’a
Benim şehrimin yanı başında
Nice çiçek barındırır sinesinde
Nice güneşleri sızdırır iğne ağaçları arasından
Bir kelebek neyse göğsünde
Bir kurdu odur onun ormanının içinde
Sonra incecikten düşer karları başına

Birazda soğuktur hani, üşürsün
Esmesi başka esmedir rüzgarının
Bir üşürsün sırtında,
Biraz ısınırsın alnında
İçmeye doymak istersen suyunun
Çelikten boru olma boğazında
Ama karı başka
Mevsimin ilk karı düştü mü Ilgaz’a

Tek başına da gezilmez buralarda
Güvenmeye gelmez cırcır böcekleri
Geceyi yorar gün etmek için sabaha
Uğultusu kalır mağaralarının kulağında
Ayağında potin tutmaz
İlk kar düştü mü Ilgaz’a

Benim köyümün başında Ballı dağ
Ilgaz’a kardeşlik yapar ağustosunda
Serinlemeye gelir sürüyle gelincikler
Bir çoban elinde tuttuğu iplik
Koyunlarının sırtındandır
Rengi Ilgaz’ın canından
Ilgaz’a mevsimin ilk karı düşer
Kazak olmaya varmadan

Mevsim hep kış,
Ve dağlarımda hep kar
Birinde kalkmadan birine yağar
Sahi bizim oralara ilk cemre ne zaman düşer