İleşber Ahmet Şiiri - Muhterem Aslan

Akşam vakti, ezan duyuluyor minareden
İnsanlar toplanmış evlerine, yemeğe oturacaklar
Kimisi okulundan gelmiş kimisi işinden
Acıkmış hepside, acıkan karınlarını doyuracaklar

Ahmetse daha yeni geldi köyden şehre
Aslında doğru dürüst sokakları bile bilmiyor
Para vermek zorunda geldiği bu çevre
Köylü ileşbersin diye kız bile vermiyor

Aslında seviyor köyünü, ayrılmak koydu
Tarlalarını çok sever, hele ölür evine
Ağır işlerde çalıştı, bazen bulamadığı oldu
Ağır mağır farketmez, çalıştı sevine sevine

Nede olsa seviyordu Ayşesini, alacaktı
Eski tüskü eşyalarıydı onun tüm mal varlığı
Para biriktirmek için burada kalacaktı
Pahalı şeylerle asla yenemezdi darlığını

Askerden de yeni gelmişti, hafif saçları döküktü
Komando olarak doğuda yapmıştı askerliğini
Yaptığı işler ağır olduğundan, üstü başı söküktü
Fakat gururluydu, iyi kötü yuvarlamıştı tekerleğini

Ama babası memura vermişti sevdiğini
Hemde ev almış şehirden bu adam
Ahmet üstünden atamadı ileşberliğini
Şehirde de peşindeydi rezil yaşam

İki yıl sonra kendi gibi çalışan bir kız buldu
Şişmandı, açıkçası biraz çirkin sayılırdı
Ama sevindi Ahmet, bulduğuna memnun oldu
Gerçi karısına sadece yatakta sarılırdı