İlerliyorum Şiiri - Asya Yıldız

İlerliyorum...
Erişemediğim hayalin
Takılmış gözbebeklerime,
Özlemine vurgun ilerliyorum.

Bu özleme benim sevdam belki de,
Vazgeçemediğim özlemin, doyumsuzluğum.
Adımlarım ağırlaşır oldu
Yol aldıkça çaresizliğinde.
Dayanamamanın verdiği acıyı
Hissetmez oldu yüreğim.
Bir ikinci ben çıktı ortaya
çarptı duvara olanca hışmıyla...
Kıyamadı yıkılmışlığına belli,
Minik damlacıklar simasında kıvranıyor.
Nafile...
Binlerce parçaya bölündü yüreğim
Çarpınca duvara
Ve binlerce kat daha arttı ıstırabım.
İsyanım... İşte buna.

Gecenin kör karanlığının cazibesine
Aşık oldum özleminin koluna girerek.
Başımı yasladım omzuna,
Gözlerimi yumarak.
Bir umudun varolduğunu ispatlarcasına
Göz kırpan yıldızları görmemek için
Yumdum gözlerimi.
Özleminin sıcaklığında tenini hissettim.
Tırnaklarım battı avuçlarıma,
İnan,
Yine de açmadım gözlerimi.

Hala ilerliyorum...

Özleminin yükselişine gem vuramaz oldum;
Kendimi tanıyamaz oldum.
Bir derbeder oldum,
Özleminin koluna girmişim,
Durmadan ilerliyorum...