Mutlu olmayı bırakıp, yola takılı kaldılar
Aramaktan vazgeçmeyi seçtiler, değer vermezlerdi kendilerine
Dünya’nın güzelliklerini hafife aldılar
Bir tohum yetmez mi, içimizdeki sevginin oluşmasına
Nedir engel olan, mazide kalan anılar mı?
Aklın, kalbin önüne engel mi oldu?
Sevgiliyi aşktan yoksun bırakma, kimse anlamadı bu aşk’ın değerini
Huzurlu olmaktan çekindiler
Kuşlar yüzebilirken, balığın karaya dahi çıkamaması peki
Dert sadece bizlerdemi var sanarsın
Herkes’in derdi kendi kadar büyüktür
Mutlu ettiğin insanların sayısı kadar yaşarsın
Üzdüğün insan kadar da,ölüme yakın olursun
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 22:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!