İleri Vazgeçiş Şiiri - Talha Özsarı

Bir çocuğun kaygıdan kopan bakışlarını
İlan etseydim beyaz yakalılara
Merhamet bildirgesi diye
Deler miydi onların kalbini de
O çok şeyler bilen büyükler
Neden ısrarcılardı iri laflar etmeye
Vicdanları dişleyen bir nazar yetmiyor muydu
İnsanlığa barış getirmeye
Bir çocuk diyorum Ey Azizler
Boyunlarına yüklemek
Gülle gülle hârdan ağır dertleri bir çocuğa
Yetmez miydi utanç olarak
Medeniyet denilen kalbi kötürüm yaratığa
Hangi yüce dava daha büyüktü
Yetim bırakacak kadar bir çocuğu çağın ortasına

Zorbaca eller uzandı mahrem niyetlere
Toy davalar sürüldü piyasaya
Ham yobaz elinden yapma
Hortladı bittiği sanılan bedevilikler
En ilkel tarafı kabartıldı insanın
Kılıç kuşanıldı ve sürüldü atlar boşluğa
Unutuldu o çocuktan bir gözyaşına gerilip fırlatılan ihtar
O çocuk kurban verildi kibirden örme gayelere
Sokaklarda bağrışmalar arttı
Arandı ve bulundu kahramanlıklar sığınmak için
İçten içe korkuyordu herkes
O çocuğun kalbindeki dipsiz sessizliğe düşmeye

Sonsuzluğu tartmamam lazımdı
Kupkuru muayyen ihtiraslarla
Elimde ölümüm gezdim kapı kapı
Yırtıp da esrarlı sisleri
Gelen bir ecza yetişir belki diye
En alelade günde çarpıştım ölümle
Her şey aynıydı: sabah sporları, toplantılar,
Fütursuzca göğü delen kornalar..
Şimdi nasıl anlatacaktım
Zihni dünyadan bir urla kaplanmış olanlara
Bir dinleyen çıkar mıydı
O en bakir müşkülünü insanlığın
Ezelden ebede uzanan
Didindim, yırtındım bir el uzatmak için
Zıplayarak ufuktan ufka
Çıkma bir aşkla hiçliğe koşanlara
Nasıl bir bağırtı bulmalıydım ki
Çözsün kalplerde kurum bağlayan hırsları

Sonra o çocuğu hatırladım,
Dava sarhoşluğundan çekinip
Temkinli atmak da adımlarını
Davadan bir cüzmüş
Dövünüp geceler boyu
Gözyaşı ile emzirdiğim fikirleri
Bir tebessüm yetiyormuş gönüllere ekmeye
Bir tebessüm,
Anladım..