İlerdeyim hayattan Şiiri - İsa Yasin Yüksel

On yaşında başladı hayatım,

Benim yaşımdaki arkadaşlarım uyurken ben sokaktaydım

Bir bank köşesine kıvrılmış,battaniyesiz uykudaydım

Bank köşesinde yatmaya razıyım ama

Yeter ki o titretici soğuk olmasın

Her rüzgar estiğinde elimi kalbime koyup,

Anlamak isterdim donup donmadığını

O saatte kedi,köpeğin bile olmadığı o saatte

Ben ve yine yalnızlığa mahkum ben vardım

O saatte evinde olan bile kalkmaz yataktan

Bende kalkamıyorum kıvrıldığım köşeden

Soğuk, bacaklarımı uyuşturuyor,kıpraştıramıyorum

Beş saniye de olsa ilerdeyim hayattan

Sabah oluyor,daha uyumadan

Üstüme örttüğüm kartonlar yere düşmüş

Saçım,elbisem perişanlığa bürünmüş

Beş saniye de olsa ilerdeyim hayattan

Sevenim yok,ama benim sevdiğim çok

Mesela karton, mesela güneş

İkisi de bana yardımcı olmaya çalışıyor

Ama nedense üzerimden kartonlar her düşüyor

Güneş ise geç doğuyor

Beş saniye de olsa ilerdeyim hayattan