İlerde Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Gelme gelmeyebildiğin kadar elkızı, ellerkızı,
Saklan saklanabildiğince.
Ben seni zifiri karanlıklar içinde de bulabilirim,
Dağda, taşta, ağaçta, kuşta da bulabilirim.
Sanki sen değil misin bu esip geçen bahar rüzgarı,
Sanki sen değil misin bu çisildeyen yağmur,
Bu gölge, bu karanlık, bu nur,
Göllerde dünyayı dünyadan saymayan kuğu,
Şu parıldayan balık pulları,
Sulardan çiçeklere yansıyan bu güneş,
Bu yıldızlar, bu ay?
Sen seni hangi gözlerimden saklayabilirsin ki?
Vay elkızı, ellerkızı,
Vay.

Hangi nura direnebilir gecenin karanlığı,
Hangi karanlıklar dayanabilir güneşe,
Hangi karasevda dayanabilir sabrıma, takatime,
Hangi inatlar dayanabilir özlemlerime?
Ben seni eliyorum zerre zerre eleyerek kainatı,
O kadar çoksun ki ve o kadar yoksun ki; anlatamam,
Ah ‘Çok’ la ‘Yok’ un ayni anlama geldiğini bilmeyenim,
Seni ben gözden mi çıkarmışım ki;
Görmeyeyim.

Gözlerimden utanırım görmesem, körler bile görürken,
Gecenin dar bir vaktinde, şafak-mafak sökerken
Tutunurum kara saçlarına gecenin,
Asılırım doğmamış ayın cilvelerine,
Seni saçlarda bulurum, gecede, cilvelerde,
Çünkü; hem en yakınlardasın, hem en ötelerde,
Bir gün düşersen benim gibi, karasevdalara
Sen de öğrenirsin sevgiliyi her yerde bulmayı
İlerde.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >15-16/100)