Puta tapanı putu yıkar
Puta taptıran gücüyle haklı çıkar
Kimin hakkı kimde kalmış ki
Ölümlü dünyada ilenç var
O ah, can çıkmadan çıkar
İnsan olanı kula kulluk yıkar
Eğildikçe, eşek gibi omzunda ve sırtında yer açtıkça
Ve gönüllü taşıdıkça
Ağaları sırtına sırayla çıkar
Sürü kendine bir çoban seçer
Çoban sürüyü korkutarak sağar
Sütünü veremeyen yalakalık olsun diye çobanın bıçağını yalar
Sofra kurulur, çoban olur hünkar
İnsan mı?
Sömürene bonkör, kendine nankör
İnsanın halini kuzuyu kurda teslim edince değil, teslimden sonra gör
İnsanın kendi yanlışını gözüne sok görmez, kördür insan kör
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 24.9.2022 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu körlüğe!
Hani,
"Kör parmağım gözüne" derler ya,
Kocaman bir gerçekmiş,
Meğer!
Şiirin tarifine uyan,
Bile bile "put" olan ve
O putlara tapanlar,
Sizden büyük Allah var!
Tebrikler Önder Kardeşim...
düşünmemek için çoğu verir az için ,
görmekten korkar, başkalarının gördüğüyle yetinir...
alışmıştır sorumsuz sürü halınde yaşamaya..
esenlıkle Üstadım..
TÜM YORUMLAR (2)