İle Şiiri - Ahmet Kırımlı

Kara gözlerine yandığım dilber
Bakma yanağında damla yaş ile
Nereye gideyim bi haber gönder
Aşkınla sevdalı deli baş ile

Saçların kemendi sonra çözüldü
Kaç kılıç salladım anca kesildi
Gölzerin büyüdü sonra kısıldı
Cenk henüz başladı kara kaş ile

Kokun ki burnumdan çengel aşırdı
Elin ki boynumu ince düşürdü
Dudakların bin oku birden uçurdu
Bir anda buluştu dertli döş ile...

Ufuklar kapalı dağlar ki dizi
Baktıkça ardarda andırır bizi
Bir gün kavuşmazsam bil ki denizi
boylarım ayakta koca taş ile

Sönmeyen volkanım sen kül gibisin
Gülizar bedenim bir gül gibisin
Dalımı böldüğüm bülbül gibisin
Ölürüm paylaşmam başka kuş ile...

Her daim içimde bir sızı olsan
Baba katilimin öz kızı olsan
Gönlümün Deccali hırsızı olsa
Rüyamı kirletmem başka düş ile...

Yirmidört saatte dolanıp aha
Rahmet okutturdun nice seyyaha
Vefa mı Sevdiğim yüce Allah'a
Secde bile ancak günde beş ile

Bir cehennem olsan sürülsem yeri
Bedenim öldü de yüreğim diri
Bir adım ileri bir adım geri
Koca ömrüm geçmiş öyle boş ile

Sen gönül köşkümün zalim hanımı
Her daim canlı tut sende anımı
Üç kuruş etmedi aldın canımı
Sefa sürersen sür gayrı leş ile...