Seni ilk gördüğüm günü anımsadım
Eşikte durdum seni seyrettim
Senin arkan dönüktü bana
Ayaktaydın tüm heybetinle
Bu işte dedim evleneceğim adam
Anlayamam hislerimi
Dokunmadıkça sana
Yağmurlar sel olmuş
Sokulmadıkça sana
Güneşim saklanmış
Kardeşin kardeşe bakması başka
İçindeki ışığı yakması başka
Uzattığın eli tutması başka
Nur yüzlü gül kokulu kardeşim
Kardeş sevgisi başka biçimde
Bu sabah elime bir mektup verdi
Oğlumun ilk öğretmeni ilkokul öğretmeni
Cafer Gültekin gülerekten
Al oku bunu dedi
Oğluma yazılan bir aşk mektubuydu
Kapılmışım bir sele
Yürek küsmüş delice
Akşam serinliğinde
Köye indim gizlice
Seni merak etmiştim
Umursamadı gönlüm
Umursamadı gelmeyişini
Artık hasretin de bitti içimde
Son kalan korlarda kül oldu
Artık yeşermiyor hasret filizleri de
Bulaşmışım bir kere
Kaderin cilvesine
Sonsuz ısrarcı kelimeler
Dolaşıyor beynimde
Söylemek istemiyorum
Ölümün sessizliği
Bindi üzerime
Bak ağlıyor denizanası
Ya tekire ne demeli
Miyavlıyor Tüller arasında
Dostun bahçesinde açılmış güller
Sıra sıra dizilmiş bülbüller
Sanki üzülmesin diye güller
Şakıyıp şakıyıp öter bülbüller
Dostun bahçesinde eylendim biraz
Küçükken taşlardık muşmulaları
Telli amcam bahçede
Asık suratlı
Muşmulanın yanında
İğde ağacı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!