İlçe Olmuş Benim Köyüm Şiiri - Mehmet İler

Bizim köyü anlatayım dinleyin!
Her yer büyür, benim köyüm küçüldü
İlçe olmuş; hâkimi yok neyleyim.
İnsanı kalmamış köyüm küçüldü.

Engebeli yerde kurulmuş köyüm.
Anamdan babamdan oralı soyum.
Kurumuş akmıyor akarım, çayım.
Harmanı yok, benim köyüm küçüldü.

Bir zaman hamamı hanları vardı,
Uzak yerden gelen treni gördü.
İşsizlik köyümün en büyük derdi.
İlçe olsun yine köyüm küçüldü.

Dağ- taş koyun- kuzu, inek sürüsü,
Her evin varidi üç beş arısı.
Ofisiyle tren yolu köyümün süsü;
Nerde bunlar benim köyüm küçüldü?

Bostanı pancarı üzüm bağları;
Gelmez oldu etraftaki köyleri;
Bir bir göç eyledi zengin beyleri.
Nerde bunlar benim köyüm küçüldü.

Onlarca terzisi, bakkal dükkânı;
Zengin oldu etraf köyün adamı.
Sanki deniz idi battı o gemi!
Yalan imiş benim köyüm küçüldü.

Çeşme akar iken testi dolmadı;
Gidenler bir daha geri gelmedi;
Yerli halkım kadir kıymet bilmedi.
İnsanı yok benim köyüm küçüldü.

Neyi anlatayım ilçeymiş köyüm?
Kurumuş dallarım tükenmiş suyum!
Çarşısı boş kalmış, kaç dükkân sayım?
İnsanı yok benim köyüm küçüldü! ...

Mehmet iler yazsan bunlar boşuna!
Birileri var ki gitmez hoşuna!
Eski köyüm her gün girer düşüme.
İnsanı yok benim köyüm küçüldü.