İlayda'ya Ağıt Şiiri - Barış Yılmaz 3

Dört nala uzaklaşıyorum zamandan
Kabrine kaçıyorum benim olmayan diyardan
Öldüğün gün kül olduğum ağıtlarından
Kurtulup yaşayamıyorum İlayda

Bir sonbahar gecesi üzerime yağdı saçların
Mezarının başında elimde kara toprakların
Haykırıyor içime işlemiş yalnızlığın
Göz yaşlarımı durduramıyorum İlayda

Kayboldum yokluğunda bilmiyorum neredeyim
Gök kara yer kara zifirin içerisindeyim
Bir başıma sağa sola çarpan bir avareyim
Yollarım sana çıkmıyor çıkamıyor İlayda

Yıldızlar ne parlaktı ay ne parlak gecede
Bembeyaz ellerin dokunuyorken her hecede
Yalnız gözlerinin karası kaldı yüreğimde
Evrendeki her şey gibi ben de söndüm İlayda

Dalgalanmıyor denizler uçmuyor kuşlar
Yalnız karanlık çökmüş sisler ve puslar
Kıyameti bekliyor kundaktaki çocuklar
Sûr'a üflenip kopamıyorum İlayda

Bedenimi çürüttüm yalnız kaldım ruhumla
Uzandım yanına isimsiz mezar taşımla
Tanrıya bağırdım sana geldim huşumla
Ruhumu senden başkasına veremem İlayda