Caddelerine düşen yaprak misali
Kaybolarak öğrendim seni
Yüzüme vurunca ayazın
İçime işledi o an rüzgârın
Gökyüzünde boğulurmuş insan
Seni gri bir bulut sanan
Hiçbir şeyimsin
Ne karanlığımda ışığım
Ne soluğumdaki çırpınış
Kendimden ölesiye kaçışım
Ve öylesine bağrış çığrış
Hiçbir şeyimsin
İstanbul koca bir şehir
Kaldırımları dolar taşar
Sensiz, alır beni esir
Yağmuru sel olur, boğar
İstanbul koca bir şehir
Lâl olmuş, susar diller
Ey bahar-ı cümbüşü gönüllerin
Yâr olmuş, seni sever kalpler
Lüzumu yoktur sensiz günlerin
Adını duyunca değişir mevsimim...
Heybetinle yendin mi beni İstanbul
Deniz kokunu içine çeken bir çocuktum
Henüz yürümeyi dahi bilmiyordum
Sokaklarınla tuttun minik elimden
Düştüm sana, yine kalktım senden
Üstelik adını dahi söyleyemiyordum
Zorlu bir yolmuş
Sonuna geldiğin bu yokuş
Kimi zaman taşa
Kimi zaman aşka
Takıldın, bazen düştün
Bazen de düşürdün…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!