Kalemimden akan mürekkep
Ağlatıyor kağıdı
Ademoğlu selamı kesmiş
Yüreğimde ısmarlama bir sızı.
Hasret kaldık güllük gülistanlık günlere
Gülümsedi gökyüzü papatyaya
Büyüdü serpildi papatya.
Can suyunu verdi gökyüzü
Sevildiğini hissetti papatya.
Gitgide güzelleşti, asilleşti
Kendimi bir renge uydurmaya çalışırken,
Ruhumun öz rengini kaybetmişim ben.
Ne beyaz kadar saf ve temiz,
Ne de siyah kadar kirli ve karanlık.
Bir pembeyim belki de annemin kollarında
Pembe örtüye kundakladığı küçük bebeği.
Gözlerimi kamaştıran,
Baktıkça kararan,
Gitgide kaybolan bir ışık...
O ses tekrar yankılanıyor
Kör karanlık odanın soğuk duvarlarında.
Yeniden yelteniyor
Gecenin umutsuz esirleri,
Sabahın biçare bekçileriyiz,
bir çiçek suluyoruz gönlümüzde
Sessiz, kimsesiz.
Bir kuş besliyoruz avuçlarımızda
Mağrur gözlerle arıyor çocuklar
Anneler, babalar, sevgililer...
Arıyorlar umut yeşerten yıldızları.
Hava Ayaz mı ayaz,
Sükut dolu bir gecede.
Ah bu yıldızlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!