Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
tebrik ve sevgiler...
Ah İlayda ah
Üçüncü aşkım
Mor dağların sisi gibi
Çöktün ya özleminle
Bu yorgun yüreğime
Ah İlayda ah,
Nur gibi güzel kızım
Kalbimin Şimal yıldızı
Gözümde ışıldayan
Bir Yıldız kümesi güzelliğinden
Bakışların gözlerin hoş
TEBRİKLER ÜSTAD!
ELİNİZE KALEMİNİZE SAĞLIK. SİZ YAZINCA SERBEST DE OLSA ŞİİR BAŞKA OLUYOR.
TAM PUAN VE ANTOLOJİ.
SEVGİYLE KALASINIZ.
VESSELAM...
Ah İlayda ah
Üçüncü aşkım
Mor dağların sisi gibi
Çöktün ya özleminle
Bu yorgun yüreğime
Ah İlayda ah,
Nur gibi güzel kızım
Kalbimin Şimal yıldızı
Gözümde ışıldayan
Bir Yıldız kümesi güzelliğinden
Bakışların gözlerin hoş
İNANMIYACAKSINIZ AMA BİRAZ ÖNCE İLYAYDA ADINDA BİR ARKADAŞIMDA İDİM ŞİİR ÇOK HOŞUMA GİTTİ TELEFONLA ONA OKUDUM ....YÜREĞİNİZİ KUTLARIM
allah evladınıza ve size sağlıklı uzun ömürler versin....selam ve saygılar....
Evlatlar canlarımız ciğerlerimiz yaşam kaynaklarımız ödüllerimiz sevinçlerimiz her şeyimiz onlar için her şeyimizi veririr varlığımız dahi yüreğine sağlık osman kardeşim saygı ve selamlarımla
Ah İlayda ah
Üçüncü aşkım
Mor dağların sisi gibi
Çöktün ya özleminle
Bu yorgun yüreğime
Ah İlayda ah,
Nur gibi güzel kızım
Kalbimin Şimal yıldızı
Gözümde ışıldayan
Bir Yıldız kümesi güzelliğinden
Bakışların gözlerin hoş
:)))tebrik ederim..ne mutlu size ki,kız babasısınız.ben hep,kız babalarını ayrıcalıklı görmüşümdür.kız babası olmak öyle her yiğidin harcı değildir.Allah ayırmasın.saygılarımla
Dünyanın en büyük aşkıdır evlat aşkı başlar ve bitmez
Yüreğine sağlık
Saygılarımla
hocam kızlar kadar vefalı babalarda kızları için ölürler kız çocugu çok farklilar ki benim kızım geldi gözüme onun hasreti bir daha kabardı içimde yüregine saglık saygıalrımla yıldırım şimşek
Osman Hocam, bir babanın kızına bu kadar bağlanması ve kız çocuklarınında babaya bağlanması bu olsa gerek, çok mükemmel bir çalışma tam puan yüreğine kalemine sağlık sayılarımla*********Aşık Korhani
Ah İlayda ah,,
Ana gibi merhametlim
Su gibi aziz toprak gibi bereketlim
Hayatı yaşamı düşün
Senden çok uzak ta olsa
Dünyanın bir yerlerinde
Yaşananları düşün
Anasız babasız kalanları
Dalsız yurtsuz kalanları
Üzerlerine her gün dönümlerinde
Bombalar yağarken çaresizce
Çiğdem kokuları yerine
Bomba seslerine karışan minik çığlıkları düşün
Açlığa yenilenleri
Ölüme mahkum edilenleri
Buğday başağı gibi sararmış simalarını
Ve dahası
Nedeni niçini düşün
Evlatlarımızın yeri herzaman başka yüreğimizde. Güzel, sevgi dolu dizelerdi. Yüreğinize ve kaleminize sağlık. Sevgiyle.
Bu şiir ile ilgili 75 tane yorum bulunmakta