İlay Soytürk Şiiri - Ertan Özsoy

İlk önce kımıldar hafif bir sancı
Gözlerim gözlerinde dolaşır sonra
Bakıyorum sana uzaktan uzağa
Anladım vurulmuşum ben sana

Lisedeki aşklar gibiydi
Birisini çok sevdi bir türlü söyleyemedi
Onu görünce dünyası tersine dönerdi
Bir göz uzaklığında nefes nefesindeydi

Açık mavi bir göğe, gündüz yıldızları olan gökyüzü gibiydi
Sana bakmak güzel olan her şeydi
Öylesine güzeldi
Taparcasına hiçbir şeyden vazgeçmemekti

Yalansız her aşkta şair kanı vardır
İçinde hep bir aşk acısı vardır
Satırlarında durmadan bir isim dolaşır
Anlamalısın artık yazdıklarım hep seni hatırlatır

Dünya dar geliyor
Sana kavuşamamak zor geliyor
Geceler gündüzlere dönmüyor
Zifiri karanlıklar içinde kaldım halimden anlayan bulunmuyor

Adını söylemem kimseye gizlidir bende
Duyanlar olursa kahrolurum
Ağır ağır çekiyorum kokunu içime
Ezberimsin artık her şeyinle

Sensiz hiçbir şeyin hükmü yok benim için
Gülümseyen gözlerin gözlerime değince
Seni aramak isterim kendimde
Öylesine bağlanmıştır son nefesimi verircesine

Orda kalpten bir iz vardır
Şarkılardan dökülür mısralara
Ansızın uyanırım her gece
Hatıraların dolaşır odanın içinde

Yağmur gibi damla damla
Seven gözler konuşurlar
Gözler kalbin aynasıdır
Yalan nedir bilmez onlar

Tanrı'dan tek dileğim var
Sana benim gözümle bakan gözler kör olsun
Adını benden başka anan dudaklar tutulsun
Seni benden başka seven olursa bağrım kanla dolsun

Ümitsiz bir aşk gibi geliyordu başta
Ta ki o gün bakıncaya
O gün başladı elim kalem tutmaya
Döktüm duygularımı mürekkep kokan satırlara

Rüyamda gördüm her gece
Seni sevdiğimi söylüyordum delicesine
Bir ümitle uyanıyordum
Seni yanımda görürcesine

Korkum yok artık gururumu yeneceğim
Suskunluğumu bozup karşına geçeceğim
Çektiğim acıları unutup
Seni sevdiğimi söyleyeceğim