Binmişim hakikât atına, tahta atımı alan varmı.
Varmışım cêmâle,o fırkayı Naciye ile sufi den
İmam imiş,bab’ı üçlere ,sultani nefs cihana dem.
Varisim bekâyı mülke hevayı tahtımı alan varmı.
Ne arar isek bulduk sünnet ile kur-anda.
Kalmadı hırsımız, ne malda, ne mekânda.
Can elinde kul olduk, neyleriz makamda.
Atarım ben bu aşka,tacı kaftanı, alan varamı
Pul oldu Süleyman saltanatı bir ağaç kurduna.
Sen akıl, birde, gönül isen,hazır ol ebedi yurduna.
Ayan oldu sırrı akıbet, heder etti onca bahrımı,
Kabz’ı hacz oldu Harun’un malı tahtı ile alan varmı……
Kayıt Tarihi : 16.2.2005 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!