İlan-ı Hâl Şiiri - Muharrem Abut

Alnına ayın zümrüt şavkı düşen geceler:
Ben kaç gecedir yalnızım biliyor musunuz?
Ben kaç gecedir aynı bestenin, sözlerini mırıldanıyorum?
Ve kaç gecedir sessizlik rıhtımında dalgalarla boğuşuyorum?

Ben her gece gözyaşlarımı gömerken kalbime,
Söz geçiremezken ruhumdaki yalnızlığıma,
Yorgun düşerken düşüncenin dehlizlerinde,
Ey sevgili, sen yıldızlarla cümbüş yapıyorsun!

Sensin benliğime bu kara perdeyi çeken,
Sensin; beni benden, beni senden eden.
Ben değilim; seni senden, seni benden eden,
Ve ardına bakmadan çekip giden.

İşte inliyorum yine;
Adının geçtiği her şiirde.
Çünkü sen akıp giden bir nehir,
Ben peşinde bir sandal,
Sen içimi altüst eden zehir,
Ne olur, gitme yanımda kal!
Sen çöl ortasında bir serap,
Ben yıkık, ben dökük, ben harap;
Sen benim için düşmedin bi’tap,
Ben olurum ancak, ayağına tu’rap.