İlan Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Çocuk telaşlarının çığlıklarıyla uyandığından
Bilmiyor onlar sız gülmeyi
Migrenin başıma olsun emi

Bir titremeyle
İçimi dolduran coşku yayılıyor geceye
Aklım başımdan ayrılıp,
Odaklaşıveriyor mesafelerin sarmalına
Hiç kez kendim oluyorum
Her dönüşümde

Masalların on ikisi değil bu
Tıka basa yıkımlarla dolu bedenim
Dirimler akıtıyor yaşama
Dilimi tutamıyorum işte
Seni seviyorum.

Göz buluşmalarıyla eriyorum.
Her akışımda
Üstün körü bulaşıyor saatler.
Örtülerim bana inat
Çözülüyor yürüdükçe
Sıkıntı yaratmasın diye
Duvarlara saklıyorum kendimi
Gülüşün söküp alıyor
Kazır gibi yalnızlığı
Kahretsin yine söyleyeceğim
Seni seviyorum
Dil yüzü görmemiş sözcükler tıkış tıkış
Dudaklarımın mühürleri savruluyor
Tüm cümleler şiire dönüşüyor
Tüm bahçeler bana sunuyor güzelliklerini
İlk adım pabuçlarıyla basıyorum dünyaya

Bahara kurulmuş yürek gezdirsem de
Doyuyorum işte
Güneş kadar soluk
Milyon kez bu sözcüklerle süslenecek
Ses tellerim
Mutlaka duyurmalıyım
Seni! Seviyorum! .....

Devrim Ser ÇİNDEMİR