Zamansızlığa ediyorum kahırlarımı, hiç suçu yokken,
Öylesine atılıyım mekanın içinde, rastgele savruluyorken,
Hangi yaprak daha fazla hışırdar bilmem, hazanda kırılıyorken,
Geç kalınmak değil, insanların umarsızlığı aslında zamanı tüketen.
Senin, onun, kimin olmalıydık, ne olmamalıydık mesela,
İlahlığa meyilli fırsatçılarla dolu her yan, uyan be hey budala,
Aklın başına posa olarak atılınca gelecek, etme boşuna vaveyla,
Aşkı kurban ettin, sahte tapınağın sunağına koyup bin bir isyanla.
Sükut elbisesi ne şık duruyor layıkıyla üzerinde taşıyan da,
Ne sözler işler, ne de insansı hırsların atacağı taşlar umurunda,
Sakince teslimiyet, kurtuluştur acziyetten doğan ateşin ortasında,
Zaman, mekan dar değil kimseye, bilebilsek daraltan biziz aslında.
Kayıt Tarihi : 19.1.2018 14:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!