İlahlar Sevmedi Beni

gecelerden gündüze yol alırken
karanlık bile uzak durdu benden
unutulmuş yıldızların eşiğinde acı ile
şevk ile beklerken sevgiliyi
ne tarih anladı yaşanılanların kıymetini
ne unutulası bir bahar yeşili
gözlerinde bir telaş şimdi
şimdi gitme vakti
karanlık bile uzak durdu benden
biterken kainatın haşmetli sesi...

yakınlarda bir ses duyulurken
kim bilir kaç aşk eskitti ruhun
sebebi olan bir ayrılık cinayetinde
ben hep tanık oldum
yalan yanlış aşk teklifi
teklifinde kelepçelenmiş eller ile
el oldu bir sevgili
bıraktı kendini bırakılmayacak hasrete...

ilahlar sevmedi beni
susma orucu tutarken meryem
ne acılara yol aldı kim bilir
hatırlarken geçmişin kederini
gidiyordum uzaklara
ve kimseler anlamadı beni
bilmiyorlardı oysa
o malum ayrılıkların kutsal sebebini...

ilahlar sevmedi beni
korkak ve çıplak bir zamanda
bırakırken kendimi denizin mavisine
uzak durdu herkes benden
yakışmadı alnım emeğimin terine
kimseler ilişmezken yoluna
evet ilahlar bile sevmedi beni
bırakırken kendimi sonsuzlığa...