İlahi Vuslat Şiiri - Hasan Özünal

Boşver baharı,
Yağmura hasretse toprak
Zamanını beklesin.
Mehtabı mor denizlere at,
Bırak yıkansın yakamozlar
Karanlıklar arasında.
Sessizliğini delsin
Gecenin kendi uğultulu sesi.
Bülbüle güvenmenin cezasını çekecekse,
Güller
Bahçıvanın makasında idamını beklesin.
Dünyanın çaresizlikten kesilirken nefesi,
Evren kıvranırken yalnızlıklar arasında,
Bu fırtına hep böyle sessiz esecekse,
Bir şimşek edasıyla çak.

Ya da;
Bir mum ışığı kadar da olsa parlayarak
Aydınlat sığındığım kristal kafesi.
Gel hayatıma.
Neredeyse bu gün sensiz son günüm olacak

Gel ki
Sevgiliye giden yolda
Ömrüm
Yeni bir ömürle tazelensin...