“ve ömür kırkikindi yağmurlarına gebeyken
Dante gibi nemin deyiz ömrün”
bir infazın gölgesinde
yaftaladı idamı ömür
katıksız yar düşlerine
doymamışken ten henüz
s/esimde zindan pası
s/usumda yağlı urgan tutar içimi
yağma çiçekleri bırakırken başucuma gafil
acı bile apaydın yakamozda
ne olur beni gece öldür!
Ey varlığımı tamamlayan
“beni zalim topluluğuyla bir kılma”
hüzün üflerken kulağıma adımı
mütemadiyen
üç defa
dirilt ruhumu yeniden
bizi var edip, sürgününe salma
ömrün karası yüz sürdü kadınlığıma
davam söze düşer
kalemim kırılır ilahi bir tragedyada
sefil insanlığımız
dil/l/enirken köşe başlarında
ben celladına tutkun
zikri Arafta meczup
Ey inananlar!
Ruhuma bir sadaka…
Kayıt Tarihi : 23.9.2010 13:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
