Ey Ölüm! Bazıları kudret ve dehşet görse de sende
Sakın gururlanma sen, çünkü ikisi de değilsin
Alıp götüreceğinden emin oldukların bile ölmez de
Zavallı ölüm, sen beni öldürmeye kadir değilsin.
Eğer sadece uyku ve dinlenmeden ibaretsen sen
Gerçekten de keyif verici bir şey olmalısın.
Hem en önce en iyilerimiz gidiyor seninle
Kemiklerine rahat, ruhlarına huzursun.
Kadere, şansa, krallara ve çaresizlere köle,
Varlığını savaş, zehir ve hastalıklarla sürdürürsün,
Verdiğin uykuyu bulabiliriz afyonda, büyüde bile;
Hem onlar daha iyi uyutur; Sen niye övünürsün?
Kısa bir uykusun, ebediyete uyandığımızda biteceksin,
Ölüm olmayacak artık, Ölüm o zaman sen öleceksin.
Kayıt Tarihi : 16.11.2001 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!