İlahi Sevinç Şiiri - Hasibe Tülüoğlu

Kör kuyularındayım,son olmaların,

Dert yanmaların.

Kapısını kilitleyip çıkmaktayım olmayanların.

Gaileye alınmayan yanlarımın.

Yağmurlarla yıkanmış duygulardayım.

Her soluk yanmalardayım.

Ne his var ne vücud.

Hiçlikteyim.Yoğu bitiren varoluş kalesi.

Sonsuzluktayım,ölümü öldüren.

Gömülü hazinelerin aşikarındayım.

Yitik şehirlerin tam ortasında.

Bir ses:”Yarin var ola,yolun yaren ola”

Ol gülşen-i sadık ola.

Ne kilitler kırılır ne göçerler yerleşir burda.

Seyitler gelir kuşanır burda.

Duyulur sesimiz işitmeyi bilene.

Açılır ram olana,kendini koyverene.

Sevilir ki,hem de ne aşk.

Dünya neymiş,gel bir de buraya bak.

Hal nedir ki aşığa?

Tek kalsa ne gam ne tasa.

Gülmez de iniler öylece.

Ne içmek, yemek sahici görmezce.

Hanın aslını bilir de kendince.

Bekler bekler de geçiverir sessizliğe.