Ekildikçe azalan, azaltan ve yıpratan bir ağaç gibiyim. Meyva vermem, versem de hammına koyayım.*
Şehvet rüzgarının, dehşet veren şiddeti yalpalar beni silkeler kökümden.
Ya ben deliyim ya da sen yitik.
Bir oda dolusu tencere utancı var yüzlerimde; kırmızı kart görmüş topçunun öfkesi ve geceleri bilhasa şair paranoyası.
Fakat senin...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta