Ekildikçe azalan, azaltan ve yıpratan bir ağaç gibiyim. Meyva vermem, versem de hammına koyayım.*
Şehvet rüzgarının, dehşet veren şiddeti yalpalar beni silkeler kökümden.
Ya ben deliyim ya da sen yitik.
Bir oda dolusu tencere utancı var yüzlerimde; kırmızı kart görmüş topçunun öfkesi ve geceleri bilhasa şair paranoyası.
Fakat senin...
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta