İlahi Hüzün... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Bir gün gitmenin zamanı gelir,
Ömrümün en sevgili anında,
Ne ikaz eder ne haber verir,
Çekilir kanım damarlarımda,
Düşer kollarım, yüreğim erir,
Bu şehrin hizbe sokaklarında…

Bakmaz dünya ev sahipliğine,
Olmaz gece misafirin senin,
Bir karabasan çöker içine,
Ağırlığında ezilir tenin,
Kimse duyamaz çığlıklarını,
Kaldırmaz kimse na’şımı senin…

Zamansız ağardı da saçlarım,
Gönül bahçeme sonbahar geldi,
Başladı ecelle savaşlarım,
Kalmadı açlık, yoksulluk derdi,
Nadasta gökyüzü tarlalarım,
Ömrüm bitti, son hasadı verdi…

Duymuyor sevdiceğim yanımda,
Yaman ecelle güreşim benim,
Fayda yok çocuklarım, karımda,
Titriyorken sıtmadan bedenim,
Kokum kalmasın esvaplarımda,
Temizleyip bir fakire verin…

Başladı meçhul yere yolculuk,
Tükendi ömrüm sokaklarında,
Bekliyor beni bir sır topluluk,
Umut işlenen sevaplarımda,
Anca anladım hiç olduğumu,
Her değer benim inançlarımda…

Samsun-1982