Allah,
''ol...'' deyince
öyle bir enerji yayıldı ki
bu evren yokta vara dönünce
güneş bile zavallı bir kandil gibiydi
üflemeyi bekleyince...
Ey adem,
sen hiçken önceleri
Allah dileyince oldun bir mucize
öyle bir enerji taşıyordun ki
bedenindeki her hücre patlamasında
güneş bile sönük kalırdı çaresizce
ölüm meleği gelince....
Fikret Turhan-Yalova,
18.06.2015
Kayıt Tarihi : 18.6.2015 11:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!