İlahi Denge Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Sadece ölmek ve ölmemek için mi ilahi denge?
Bir çark bu kurulmuş, ihtiyacı yok enerjiye.
Dönüyor durmadan başımızı döndüre, döndüre.
Bozmak mümkün değil, bir ilahi denge işte.

Köhne bir hayat, har tarafı çatırdayan.
Bir damın direkleri gibi, ortasından toprak sızan.
Maazallah yağmur görmesin, tam bir heyelan.
Damlayıp damlayıp birikip, sonrada akan.

Bir denge işte, mütemadiyen sonbaharı yaşatır.
Onda yeşil bir ağaç, garip bir yaratıktır.
Yapraksız çubuk, çubuk dallardır,
Onda güneş ağaç, kar kuru yapraktır.

Bazen top yekûn silahları ile gelir üstüne.
Durmak, dinlenmek bilmez akın akın üstüne.
Sıkıntı, üzüntü bastırır, galip gelince,
Oturur ağlar, sonbaharın sağanağı işte.

Düşünür, düşünme kabiliyetini kaybetmediği zamanlar.
Aslına dönemez, artık silinmez ki isyanlar.
Kader bizler içindir, bizim içindir bu yazılanlar.
Bir ilahi denge işte, biziz günahkar insanlar.

25.12.1987/İstanbul