İlahi Çocuk Şiiri - İsmet Zeren

Suskun durdukça zaman ağlıyordu karanlık
Zeytin gözlerinde terk edilmiş ruhumun isyanı vardı
Yoklukta çokluğu arayanlardandım
Busende melankolinin tutkulu beyanı vardı
Öyle yorulmuşum ki koşarken yıllardır sevda yolunda
Süpriz oldu gel deyişin
İlahi çocuk!

'Unutma 'diyorsun sakın 'kızıl gülleri'
'Hala bulurmusun çok geldiğin eski yolları
Nasıl geçirdin acaba bensiz yılları'
Sahi ciddi misin sorarken bu soruları
Biliyorsun sevdim seni ebediyen delicesine
Deliler yaşar mı dünyada
İlahi çocuk!

Düşündün mü yaşlı tenim sana nasıl yetecek
Bir gül gibi seni hala canlı nasıl tutacak
Diyorsun ki 'bizim bacamızda artık tütecek
Sevdam yoğun bensiz yılları hemen yutacak'
Bilmem ki bu işlerin sonu nasıl bitecek
Sonra yakıp geçme beni
İlahi çocuk!

Ölmek bir ömürmüş meğer ömür bir anlık hayal
Dedim ya
Ben hayali yaşadım senle/ayrılığı ölürken
Çok erken diyordun bir zamanlar ama çok erken
Kulaklarıma son şarkımızı ilk defa fısıldarken
Son şarkı ki son günün en güzel anısıydı
Mahşerdeki vuslatın en muhteşem dansıydı
Yaşamak bir oyundu hep bense acemi çocuk
Bu son oyunda seni bırakacağım birazcık buruk
Artık ebedi ayrılık kapımda bedenim yıkık
Geliyorum ama çok kalamam
İlahi çocuk!

Kaşlarıma ak düşmüş saçlarıma kır
Oturmuş bakışıma ıssız bir bozkır
Yüreğim yanlız artık gözlerim çakır
Unut en iyisi beni
İlahi çocuk!