Ilahi bir varlık dışında herşey kabulümdür

kapı çaldı
saatimini tik takları arasında
dedim; kim o?
ses yok, elektrik yok
merka duygum içimde kabarmaya başladı
açtım kapıyı
kimse yok.
gittim bir sigara yaktım
pencere kenarına sindim.
sigaramın dumanı bir dansöz kıvraklığında yükselirken
irkildim tok bir sesle
neden? dedi
beni kabul etmedin içeri?
halbuki tek beklentim biraz nezaketti
ve birazda o yüzden yarattım seni.

parmaklarımın arasında yanan sigaram ateşini fazlasıyla hissetiriyordu.
bilinçsizce kültablasını boşalttım ve kanepeye uzandım
beynim yine bir figür üretiyordu ve bu sefer ses de eklemişti
fakat herşey belirsizdi.

karşıma oturdu
- ya da ben öyle sandım -
kimsin diye sormak anlamsız olurdu
ya da nesin
en iyisi yak bir sigara
ve anlatmaya başla

kısa bir hışırtı ve sözcükler
ben; belki sen doğmadan önce,
belki de bu evrenden önce vardım.
kutsal kitaplar diyor bunu
aslında bende tam olarak bilmiyorum içeriğini
fakat fazla da irdelememek gerek.

peki neden ben?

çünkü birisiyle konuşmaya ihtiyacım vardı
ve seninde..
bu yüzden buluştuk bu üstü sigara yanığı kanapede.

kalktım, mutfağa gittim, çayı koydum
uzayacağa benziyordu bu muhabbet.
ve başladı anlatmaya
yanık bir ezanın sesiyle

uzun zaman önce
bir ben vardı benden içeri...

dur! dedim
getirme gerisini
biliyorum az çok hangi heceden gireceğini
bana bilmediğim ne varsa onu anlat
mesela nasıl öldürebilrim seni?