Bir gün Hallac-ı Mansur'a; aşk nedir dediler,sabredip bekleyin dedi,
Üç güne varmaz görürsünüz,o vakit aşkı alıp gül diye koklayın dedi.
Önce Mansur'un kollarını ayaklarını kestiler onun her uzvu Aşk dedi,
Astılar,bedenini o yine aldırmadı işte görüyorsunuz mevzu Aşk dedi.
Yakıp küllerini Hallac'ın nehre saçtılar her zerresi Aşkla Enel-Hak dedi,
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta