İnsan, özün bilir de; bağ olur, bağban olur,
Bazen bülbül olup bağda güle hayran olur.
Ya da yıllara kızar koca bir devran olur.
Bunların ne olduğun, insan bilmez mi sandın?
İçinde ki ateşi, gözler görmez mi sandın?
Yüreği kavrulur da, ah ben yanmışım demez,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta