İnsan, özün bilir de; bağ olur, bağban olur,
Bazen bülbül olup bağda güle hayran olur.
Ya da yıllara kızar koca bir devran olur.
Bunların ne olduğun, insan bilmez mi sandın?
İçinde ki ateşi, gözler görmez mi sandın?
Yüreği kavrulur da, ah ben yanmışım demez,
Adını anmak güzeldi,
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Devamını Oku
dost ağızlarda sana dair cümlelerin
ıslatılması...
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel
avuntularına sırt çevirip senden söz açmak...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta