İnsan, özün bilir de; bağ olur, bağban olur,
Bazen bülbül olup bağda güle hayran olur.
Ya da yıllara kızar koca bir devran olur.
Bunların ne olduğun, insan bilmez mi sandın?
İçinde ki ateşi, gözler görmez mi sandın?
Yüreği kavrulur da, ah ben yanmışım demez,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta