İlahi Aşk Şiiri - Derviş İbrahim Karpuz

Aynaların akıcı ve aldatıcı derinliğinden sesleniyorum dünyaya.
Hayatın içindeki sahte yüzleri, sessiz kimliklerde görüyorum.
Zamanı durduran acıların yavaşlamasıdır anlaşılmazlık
Kimbilir belkide mutluluk gözyaşları ile hızlanmasıdır hayat.
Aşk değilmidir çekilen acıları güzel kılan ve
zaferler değilmidir meltemleri susturan.
Kimi için anlamsız kelimeler topluluğudur şiirler ve
onlar için şairdir, aşıklardan küçük kesitler alıp anlatan.
bazende bulmaktır kendini o aldatıcı dizelerde.
Asıla ulaşmakta yardımcıdır şiirler,
Yol göstericidir binevi ve tüm yolların birleşme noktasıdır ilahi aşk.
Ve de manevi aşktır insanı ilahi aşka götüren.
Aşkı verene aşık olmaktır asıl mutluluk.
Bu yolda amaç değil araçtır tüm şiirler ve şairdir yol bilmeyen rehber...
Manevide ilahiyi görebilmektir aşk ve kimden geldiğini bilmektir.
Bazen dudaklarda köpüren zehirdir aşk,
bazende gündüzü bekleyen bir mum ışığının ölümüdür.
Aşık için sıcak,
şair için ılıktır güneş.
Tabiat anadır yanlızlıkları bulutlardan damlatan.
Aşık için sevgiyi fısıldar rüzgar,
şair içinde özlemenin kitabını yazmaktır hayat.
Ve bu yüzdendir sana deli heceleriM.
Daima aşk utanır verilen ilgiye.
Giden vefasızadır şairin tüm nameleri
Camların buğusundan akan damlalar acılarıdır onlar için
Bir damla gözyaşı olup akar şairin gönlünden,
Benimse eski bir türk sanat müziğiydi radyodan dinlediğim.
Ozamanlar çocukça bir şairdim
Belki sözlerimin kafiyesi yoktu.
Belkide yazım hatası çoktu.
Düzensiz ve kuralsızdı cümlelerim.
Gri kelimeler arasında yeşermiş üç yapraklı yoncaydım belkide.

Ama şimdi diyorum kii

şairlerin yazdığı şiirde neymiş ki.
Maşukların dili,
ozanların sazı,
aşıkların üflediği ise 'NEY' imiş...