İlah-i AŞK Şiiri - Siyami Yücel

Aşkı bir kar taneciğine benzetiyorum; o kadar saf ve temiz ki
Asi disiplinli başı boş hiçbir zerresi birbirine benzemeyen ahenkle
Hedefine doğru yağan masum ve temiz, kar…
Ömrü bir yağmura benzetiyorum;
Bazen hızlı bazen yavaş bazen çise bazen sel olup akıp gidiyor
Hedefine doğru…..
Sevgiyi mevsimlere benzetiyorum;
Bazen sıcak bazen soğuk bazen donuk ve sisli…..
Hep ilk baharı özlüyor ve kıskanıyorum;
Yeniden yaşamak, yeniden doğmak
Masum ve günahsız bir ilk olabilmek için…
Yeniden başlayabilmek hayata
İlk sevinci yaşayan
İlk anne sözcüğünü duyan
İlk müjdeyi veren
Ebe gibi görmek
Başlangıçta ilk olabilmek
Sevgiyi ilk tadabilmek
Aşkı doyasıya yaşayabilmek
Durağan bir deniz gibi
Çağlayan bir nehir gibi
Kabına sığmayan bentlerle durdurula bilen
Seller gibi …..
Ve sen!
O gerçeğe yönele bilmek!
O bambaşka yaşamadığın
Dünya zevklerini sonunu
İlk ve devamlı olanı ile dengelemek
Yaşamak inatla!
Sabırla, sığınmak o yüceler yücesine ….
Açmak ellerini Rahman ve Rahim ‘e
Affet diyebilmek yanlışlardan, hatalardan, isyanlardan
Dolayı affet affet ki sen affedensin affetmeyi sevensin
Yarattıklarından en şereflisi olabilmek
İmanla mümkünken….
İnançsız ve şerefsiz
Olmaktan men eden değerlere şükürler olsun…
Ayı ve güneşi, gündüz ve geceyi birbirine denk eden
O yüceler yücesi: Dönüş sanadır…..
Vuslatımıza az kaldı ömür demlerinde…
Sevgiyi gölümüze…. Nefreti yüreğimize … samimiyeti ve inancı
Kalbimize yazan ya Rab
Sen en yücesin
Yücelerin yücesi sana sonsuz hamd
Resulüne salat-ü selam olsun…..