Evrenin mızrabına doğ ki cümle alem gün görsün
Öyle bir incit ki görmesin tenim dikeni
Güller solsun, kırılsın namahremin bileği
Zevki sefa hoş geldikçe gök yüzüne sövsün
Lanetin dönmeye, boynun kıldan ince
Zahim bağlamış zaten teni, yüreği
Eğer ki bir gün elini açar isen göklere
İmtihan desin ilah dizlerin acunda çöksün
Dostta arar isen bulursun kusur
Yağıda bakınır isen sezersin beşer
İlahsız kendine kaftan biçer
Ruhum sana esir ise arafta dursun
Kaleminden sızan sıvıda kansın
Ellerin senin günahınla yansın
Bir gün yoksun, öbür gün varsın
Nevrim döner ise şükret alem dursun
Ayazı yer yarısı açıkta
İlah sayar kendini deli de, kaçık da
Rüzgar gibi ordan oraya saçıp da
İncitme ruhunu yanımda dursun
Yar der Nazende, gülistan susar
Bülbüller şakımadan dutlara uçar
Ak tenin gün görünce gözlerimi çeler
Lakin dönme, öfken harınla dursun
Sk
12.02.18
Kayıt Tarihi : 20.6.2018 15:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!