ilaçlara boğmuşlar insanı
ilaç kokuyor bakışları
dayamışlar akineton u
largatil hapını
vermişler norodol u
ve kamburu çıkmış hastanın.
kalabalık..itiş kakış
psikiyatri polikliniği
yüzlerinde gezinmekteyim
robot yürüyüşlülerin.
kaç asır yaşamışlar
konuşmaları kesik kesik
sabit duruşlu bakışlar
oğlu kızı yabancı olmuşlar
karı koca
elleri titrek bu genç insanın
sebebi ne doktor..? sebebi tesiri
aldığı ilaçların.
bu kadar mı düşer sağlam insan.?
içimi parçaladılar.
miligramı 500..250 olan ilaçlara bakın
ne hale getirmiş genci
olmadı melleril hapını verin
şu hayat dolu genç kadına ne olmuş öyle..!
ölüm renginde suratı
anlamlı..anlamsız konuşmalar
bin parça olmuş bedeni hem,
gözlerinden düşen yaşlanmışlıklar.
kaç reçete değişti
avuç avuç hap içiriyor hemşireler
içim yanıyor..aklım gidiyor
tedavi mi..fren mi..dondurmak mı..ne..?
hasta düzelmiyor..
tedavi olamıyor
uykusuzluklarına…konuşup gülmelerine
ağır ve hoyratça ilaç dayatılıyor
psikiyatri de insan
yeşil reçete festivali yaşıyor.
insana eziyet gördüm
ilaçla ruhu zehirletilen.
oysa insan ruhu..ve kalbi
rabb ini anmakla sükun bulur…..
17.08.2005 / Haydarpaşa
Mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 17.8.2005 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanın dişi ağrır bellidir acı...
parmağı kesilir görünür yara...
ya ruhundaki yaralar..
..........
günümüz koşullarında git gide artan, ve kabullenilemeyen bir yara....
maneviyatta çok önemli ancak
bilimi gözardı etmemek kaydıyla...
TÜM YORUMLAR (2)