iLAcI sENsiN KIZIN Şiiri - Halil Gülşen

Esenpınar beldesi, eski adı Güvere;
Doyumsuz doğasına yakışmış dağla dere…

Yaklaşık kırk yıl evvel, Yalan Ömer adında;
Bir genç yaşarmış burda, zevkinde, muradında..

Şehre gidecekmiş ya, saçlarını taramış,
Sipariş almak için annesini aramış;

Annesi Sultan Nine, komşuya gitmiş meğer;
Ömer kapıyı çalmış, “sipariş varsa eğer? ”

Komşunun kızı Elmas, gence bir zarf uzatmış;
“Bu ilaç bana lazım”, deyip on lira atmış…

Yalan Ömer bakmadan, zarfı koymuş cebine;
Yola çıkmış nihayet, atlayıp merkebine*

Birkaç saat içinde, genç Erdemli’ye varmış;
Gürgah Eczanesi’nde, zarfı cepten çıkarmış;

Elmas’ın kâğıdını eczacıya vererek;
“Bu ilaçları alsam, komşu kızına gerek”

Eczacı, okuyunca, kâğıdı geri vermiş;
İlacı alamamak, Ömer’i fena germiş:

“Eğer sizde yok ise, başkasına bakarım! ”
“Evli misin? ” demişler, Ömer demiş: “Bekârım! ”

“Oğlum” demiş eczacı, “yok ise gönül sızın;
“Kâğıdı iyi oku, ilacı sensin kızın! ”

Birkaç hafta sonunda, gençleri evermişler;
Yalan Ömer’le Elmas, mutluluğa ermişler!