İlaç Şiiri - Kemal Aytan

İLAÇ
bazen konuşmaktır ilaç; bazen bir hap yutmak:
kırk bin türlü hali olan dünyanın kırk bin türlü derdi vardır.
dertlenipte ağlamamal,
kırk bin türlü derdin kırk bin türlü dermanı vardır.
sevdiğine orucu bozamamaksa derdin;
ne ilaç çözer sorununu nede vitamin.
tutarsa yarin elinden bil ki çözülür derdin;
hayattır adı dünyada verilen dersin;
orucunu düşünüp üzülme; çayı şekerli de içersin.
bazen bir kadını seversin; bazen bir çocuğu öpersin;
bazen kendine gülersin; bazen sevdiğini düşlersin;
dikkatli ol yoksa düşersin; düşersen yeri öpersin:
bir tuvale sığacaksa dersin; oturup bir resim çizersin;
en çok yarini seversin; uzaksa kendini bile özlersin;
elinle toprağı eşersin; bu yaz bütün dünya yeşersin;
akşam gibi üstümü örtersin;illa doktorum mu seni önersin.
aşkımız göğe yükselsin; bil ki sende özlersin:
untamayıp yolumu gözlersin,bu kalbi bir sen çözersin;
arada sen de müzik dinlersin; söyle bakalım en çok kimi dinlemeyi seversin;
kalbini sevginle beslersin; yarim sen dünyaya bedelsin;
arada rüzgar gibi esersin; kalbim sevginle yeşersin.
belki bir durakta beklersin; bir akşam aklımdan geçersin;
düşlerim ellerinde yeşersin; bence sen hepsinden şekersin:
bazen dert bazen kedersin; yinede her şeyden güzelsin;
tanısan sende seversin;ayrılsak beni özlersin;
gözlerimden bile öpersin; bildiğim her şeyden güzelsin;
sev ki gönlün yücelsin;bilirim sevmeye değersin;
belki hislerimi sezersin;sen ki en şaheser esersin;
Kemal Cihan Aytan