İlaç Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Desem hayvanat bahçesi olmaz,
Kalır mutlaka birkaç eksik hayvan.
Kim? Nasıl yerleştirdi? Aklım da almaz,
Karnımın tam ortasına balta girmemiş orman.
Bir su, yüksecik bir yerden akar çağıl, çağıl.
Sanki cinler toplanmış etrafında geçiyor fasıl.
Bilmem ne otunun dibinde birkaç fare,
Düğün mü desem nikâh mı, yapıyorlar istişare.
Hepsi birden kulak kabarttı, bu bir eşek anırması,
Belki anırmaktan ziyade, çağırılmayışın feryadı.
Bir davetsiz daha derken herkes şaşkın, herkes ürkek,
Tıslayarak geldi bir yılan, çalılardan süzülerek.
Fırsat kalmadı ne işin var demeye, daldaki karga,
Gak gak diyerek dalmaz mı, topluluğun ortasına.
Geçti şaşkınlık yavaş, yavaş ortalık düzeldi,
Başladı nağmeler enginden cümbüş, saz geldi.
Tam demine ermişken eğlencenin,
Kükremesi duyuldu uzaktan, bir aslan ailesinin.
Baba aslan gürleyip ders veriyor yavrulara,
Kükreyim derken yavruları, takılıyor çalılara.
Olur mu ki? Eğlence fırtınasız,
Boyun eğmez mi ona ağaçlar hışırtısız.
Derken göründü bir ormancı takımı patikadan,
Mahşer yerine döndü ortalık silah sesi ve motordan.
Bitmedi, nasılsa ormancılar gidecek kırılsa da saz,
Uyku yok, sabaha kadar devam edecek bu caz.
Desem hayvanat bahçesi, olmaz,
Kalır mutlaka birkaç eksik hayvan.
Kim? Nasıl yerleştirdi aklım da almaz,
Karnımın tam ortasına, balta girmemiş orman.

14.10.1986/İstanbul