İlaç Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Nereden bileceksin
karasevdanın ne mene bir hastalık olduğunu,
beni nasıl yerden yere vurduğunu,
nereden bileceksin, başıma yıktığını gökkubbeyi,
gündüzlerimi kararttığını,
zindan ettiğini gecelerimi,
kanlar içinde bıraktığını nereden bileceksin
yüreğimi.

Lokman Hekim sağ olsaydı
seninle tedavi ederdi beni,
seni bana verirdi ilaç yerine,
günde yüz öğün seni içmemi öğütlerdi
bardaklarda nar rengi görünen şuruplara inat,
karasevdanın nasıl tedavi edilebildiğini görürdü
o zaman,
kainat.

Ne güzel şeydir seninle tedavi edilmek,
karşına oturup yüzüne yüzüne bakmak gün boyu,
günde yüz öğün seni solumak,
seni çekmek içine hava gibi, su gibi,
musiki dinler gibi seni dinlemek,
sana sevgi beslemek, saygı duymak
ve
seni sevmek.

Ne yüreğimde yara kalır, ne başımda çile,
ne acı kalır gönlümde, ne ruhumda ayrılık,
varlığın kan gibi dolaşır damarlarımda,
ömrüm uzanır, uzanır, uzanır,
var olduğumu ancak o zaman anlarım
ve seni neden ezelden beri sevmediğime
yanarım.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 25-26/100)