Tam mikrop yuvasıydı ta başından sonuna,
Katlanmış bulunmuştuk açlık sıkıntısına…
Yemeğimizi yerken çocuk süpürge yapar,
Şunu bırak, desek de etrafımı toz kaplar…
Yemek orada bekler garsonlar dışarıda,
Sigara içenler var bu mikroplu ortamda…
Aşçı, hapşırır durur işin sıkıntısı çok,
İçeri dolar taşar endişelenen de yok…
Burası il merkezi iki bin on yedide,
Ayakaltı bir yerde en uğrak vaziyette…
Fark mı edilmiyorlar şu bilinen usulle?
Yani tanıdık biri ya da ahbap şekille…
(2017)
Kayıt Tarihi : 15.9.2017 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!